Διαλογισμός

Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για να κάνουμε διαλογισμό μια και είναι η πράξη του να μη κάνεις τίποτα. Όταν γεννιέται όμως το ερώτημα τι είναι πίσω από τα πράγματα, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να καθίσουμε τόσο ήσυχα που να μπορούμε ν’ ακούμε, ν’ ακούμε πέρα από τους ‘θορύβους’ που παράγουμε αντιδρώντας με το περιβάλλον. Τα αποτελέσματα της εσωτερικής ακινησίας, που αρχικά επιδιώκεται και αργότερα απλά βιώνεται, είναι μόνο θετικά: βαθιά ηρεμία που δεν τη δίνει ούτε ο ύπνος, μια πολύ καλή αντίληψη του περίγυρου και γι’ αυτό πιο φιλική επαφή με τους έξω, που εντέλει δεν είναι έξω.

Πολλοί χρησιμοποιούν τον διαλογισμό για να βελτιώσουν την απόδοσή τους. Ναι κάνει και αυτό, δίνοντας καθαρό σταθερό νου που χρειάζεται σε καταστάσεις ιδιαίτερης έντασης και όταν οι αποφάσεις που παίρνονται είναι πολύ κρίσιμες. Όμως ο διαλογισμός είναι καλύτερος όταν αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι όλα συνδέονται και δεν είναι αναγκαστικά εχθρικά. Υπάρχει χώρος, εσωτερικός χώρος απλά χρειάζεται να τον αδειάσουμε. Αυτό κάνει και η βασική τεχνική της Εσωτερικής Διάλυσης στο σύστημά μας.

Ο διαλογισμός δεν είναι πολύ δημοφιλής και δεν ταιριάζει σ’ όλους. Πρόκειται περισσότερο για μια εσωτερική ανάγκη που την έχουμε ή δεν την έχουμε, είναι σίγουρο όμως ότι μας ηρεμεί χωρίς να μας αναισθητοποιεί και παραποιεί όπως κάνουν τα φάρμακα και οι ουσίες.

Η πρώτη προϋπόθεση για να μπούμε σε διαλογιστικές καταστάσεις είναι η ικανότητά μας να είμαστε παρόντες και γι’ αυτό μεγάλο μέρος της άσκησης είναι ακριβώς αυτό – συνειδητοποίηση του παρόντος μέσα στη ροή της συνείδησης η οποία έχει σαν αφετηρία το σώμα.